கண்ணீர் கதை

இன்று காலை கண் மருத்துவமனைக்குச் சென்றிருந்தேன். மருத்துவர் வர காலம் தாழ்த்தியதால் அவரின் அறையில் ஒட்டப்பட்டிருந்த எல்லா போஸ்டர்களையும் வாசித்துக்கொண்டிருந்தேன். அவற்றில் ஒரு போஸ்டர் என்னைக் கவர்ந்தது.

போஸ்டரின் தலைப்பு: 'உலர்ந்த கண்கள்'

கண்கள் ஏன் உலர்கின்றன? உலர்கண்களுக்கு மருத்துவம் என்ன? உலர் கண்கள் யாருக்கெல்லாம் அல்லது எப்போதெல்லாம் வரும்? என நிறைய தகவல்களைக் கொண்டிருந்தது அது.

கண்கள் கண்ணீர் இல்லாததால் உலர்ந்து போகின்றன - இதுதான் சிம்பிளான பதில்.

தண்ணீர் இல்லாத தரை எப்படி உலர்கிறதோ, அப்படியே கண்ணீர் இல்லாத கண்ணும் உலர்ந்துவிடுகிறது.

கண்ணீர் எப்படி வருகிறது என்ற படமும் அங்கே வரையப்பட்டிருந்தது:

கண்ணீரை மூன்று வகையாகப் பிரிக்கிறார்கள்:

அ. சாதாரண கண்ணீர். இந்தக் கண்ணீர்தான் நம் கண்களுக்கு ஈரப்பதம் தருகின்றது.

ஆ. ரிஃப்ளக்ஸ் கண்ணீர். வெளியே நடக்கும் ஒரு நிகழ்வுக்கு நம் கண்கள் எதிர்வினை புரியும் கண்ணீர். புகை, வெங்காயம் உரித்தல், கண்களில் தூசி விழுதல் போன்ற நேரங்களில் வரும் கண்ணீர் இது. இந்தக் கண்ணீர் நம் கண்களின் கோர்னியாவின் மேற்புறத்தை தூய்மைப்படுத்துகிறது.

இ. அழுகின்ற கண்ணீர் அல்லது உளவியல் கண்ணீர். அதிக மகிழ்ச்சி, அதிக துக்கம், ஏமாற்றம், வருத்தம் போன்ற நேரங்களில், நம் உணர்வுகளின் உந்துதலால் சுரக்கும் கண்ணீர் இந்தக் கண்ணீர். இதை இயற்கையான வலிநிவாரணி (லெயுசின் என்கெஃபாலின்) என்கிறது மருத்துவம். நம் மூளையில் உள்ள லிம்பிக் பகுதிதான் நம் உணர்வுகளின் பிறப்பிடம். அந்த லிம்பிக் பகுதிக்கும் நரம்பு மண்டலத்துக்கும் உள்ள தொடர்பில் அசட்டில்கோலின் என்ற கண்ணீர் சிஸ்டம் கன்ட்ரோல் உண்டு. இந்த சின்ன ஸ்பார்க்தான் நீரைச் சுரக்க வைக்கிறது. ஆக, உணர்வு - நரம்பு - கண்ணீர் துகள் என மூன்று படிகளாக உருவாகிறது கண்ணீர்.

கண்ணீர் இடம் அல்லது நேரம் சார்ந்தது.

இறப்பு நடந்த இடத்தில் அல்லது மருத்துவமனையில் நாம் கண்ணீர் வடிக்கிறோம்.

அல்லது இழப்பு, துயரம் போன்ற நேரங்களில் கண்ணீர் வடிக்கிறோம்.

கண்ணீர்ல என்ன ஒரு சிறப்புன்னா என்னதான் நாம கண்ணீர் வடித்தாலும் நம் முகத்தைக் கழுவும் அளவிற்கு கண்ணீர் வடிக்க நம்மால் முடியாது. நாம் முகத்தில் அடிக்கும் தண்ணீர் காய்வதை விட, நம் கண்ணீர் வேகமாகக் காய்ந்துவிடுகிறது.

கண்ணீரில் முதலைக் கண்ணீர் என்ற வார்;த்தையை அறிமுகப்படுத்தியவர்கள் கிரேக்கர்கள்.

குழந்தைகள் தங்கள் கண்ணீர் வழியாகவே மற்றவர்களுடன் பேசுகிறார்கள். அவர்களின் அழுகைதான் அவர்கள் பேசும் மொழி.

மேலும் ஒரு பெண் வருடத்திற்கு 50 முறை அழுகிறார் என்றால் ஒரு ஆண் 10 முறை மட்டுமே அழுகிறார் என்பது சர்வே முடிவு.