மறந்துவிடாதபடி

கடந்த இரண்டு வாரங்களுக்கு முன், ரிச்சர்ட் கார்ல்சன் அவர்கள் எழுதிய You Can Be Happy No Matter What: Five Principles for Keeping Life in Perspective என்ற புத்தகத்தை வாசித்துக்கொண்டிருந்தேன். அவர் சொல்லும் ஐந்து ஒழுங்குகளில் ஒன்று 'உணர்வு.' நம் மனம் இயல்பாகவே 'நிறைவு, அன்பு, நன்றி' (Contentment, Love, Gratitude)  என்ற மூன்று உணர்வுகளைக் கொண்டிருக்கிறது என்றும், இந்த மூன்றும் மேலோங்கி நிற்கும் நேரம் நாம் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறோம் என்றும், இந்த மூன்றும் குறையக் காரணம் நம் எண்ணங்கள் எனவும், அந்த எண்ணங்களின் ஓட்டத்தை நிறுத்தினால் நாம் இந்த உணர்வுகளைத் தக்கவைத்துக்கொள்ள முடியும் எனவும் எழுதுகின்றார்.

நாளைய முதல் வாசகத்தில் (காண். இச 6:4-13) நாம் யூதர்களின் மிக முக்கியமான விவிலியப்பகுதியை வாசிக்கின்றோம். 'ஷெமா இஸ்ரயேல்' என எபிரேயத்தில் அழைக்கப்படும் இந்தப் பகுதி இறைவன்மேல் யூதர்கள் கொண்டிருக்கின்ற அன்பு, 'முழு இதயத்தோடும், முழு உள்ளத்தோடும், முழு ஆற்றலோடும்' இருக்க வேண்டும் என எடுத்தியம்புகிறது.

நாளைய வாசகத்தின் இறுதிப்பகுதி மிகவும் கவனிக்கத்தக்கது:
'நீ கட்டி எழுப்பாத, பரந்த வசதியான நகர்களையும்,
நீ நிரப்பாத எல்லாச் செல்வங்களால் நிறைந்த வீடுகளையும்,
நீ வெட்டாத பாறைக் கிணறுகளையும்,
நீ நடாத திராட்சைத் தோட்டங்களையும், ஒலிவத் தோப்புகளையும்
அவர் உனக்குக் கொடுக்கும்போதும்,
நீ உண்டு நிறைவுகொள்ளும்போதும்...
ஆண்டவரை மறந்துவிடாதபடி கவனமாய் இரு!'

நகர்கள், வீடுகள், கிணறுகள், தோட்டங்கள் அமைக்க நிறைய நாட்களும், ஆட்களும் வேண்டும். எந்தவொரு உடல் உழைப்பும், ஆற்றல் விரயமும் இல்லாமல் இஸ்ரயேல் மக்களுக்கு இவை அனைத்தும் கொடையாகக் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது என்கிறார் ஆண்டவராகிய கடவுள்.

இதே உணர்வை நாமும் நம் வாழ்வில் பல இடங்களில், பல நேரங்களில் அனுபவித்திருக்கிறோம்.

நிறைவு வந்தவுடன் அன்பும், நன்றியும் இருக்க வேண்டும்.

இந்த மூன்றில் ஒன்று குறைந்தால் அங்கே மகிழ்ச்சி இழப்பு வந்துவிடும்.

நாளைய வாசகம் நேர்முகமான உணர்வில் வளர நம்மைத் தூண்டுவதாக.