தேவையானது ஒன்றே

நாளைய (9 அக்டோபர் 2018) நற்செய்தி (லூக் 10:38-42)

தேவையானது ஒன்றே

'உன் முழு இதயத்தோடும், முழு உள்ளத்தோடும், முழு ஆற்றலோடும், முழு மனத்தோடும் உன் கடவுளாகிய ஆண்டவரிடம் அன்பு கூர்வாயாக' என்று 'இறையன்பு' பற்றிய கட்டளையை முதலாகவும், 'உன்மீது நீ அன்புகூர்வது போல உனக்கு அடுத்திருப்பவர்மீதும் அன்பு கூர்வாயாக' என்று 'பிறரன்பு' பற்றிய கட்டளையை இரண்டாகவும் முன்வைக்கும் லூக்கா நற்செய்தியாளர், 'பிறரன்பிற்கு' எடுத்துக்காட்டாக 'நல்ல சமாரியன் எடுத்துக்காட்டை' முதலாகவும், 'இறையன்பிற்கு' எடுத்துக்காடடாக 'மார்த்தா-மரியா-இயேசு நிகழ்வை' இரண்டாவதாகவும் எழுதுகின்றார். இவ்வாறாக, இறையன்பும், பிறரன்பும் சமநிலையில் வைக்கப்படுகின்றன.

'நாம் நல்லதொரு வாழ்வை வாழ்வதையே கடவுள் விரும்புகிறார். நன்மைகள் நிறைந்த வாழ்வே நாம் அவருக்குத் தரும் காணிக்கை. அத்தகைய வாழ்வு எளிமை, தாழ்ச்சி, கனிவு, பரிவிரக்கம் ஆகிய மதிப்பீடுகளால் அலங்கரிக்கப்பட வேண்டும். இவை தவிர்த்த வாழ்வு வெறும் பரபரப்பான பேச்சே' என்கிறார் டால்ஸ்டாய்.

மார்த்தா-மரியா இல்லத்திற்குச் செல்கின்றார் இயேசு. மார்த்தா இயேசுவை வரவேற்கின்றார். இயேசு உள்ளே வந்தவுடன் அவருடைய காலடிகளில் அமர்கின்றார் மரியா. சற்று நேரத்தில் மார்த்தா பற்பல பணிகள் புரிவதில் பரபரப்பாகிவிடுகின்றார். அத்தோடு, 'என் சகோதரி என்னைத் தனியே விட்டுவிட்டாளே, உமக்கு கவலையில்லையா?' என்று முறையிடுகின்றார்.

'நீ பலவற்றைப் பற்றிக் கவலைப்பட்டுக் கலங்குகிறாய்...ஆனால்...தேவையானது ஒன்றே (unum necessarium)' என்கிறார் இயேசு.

இங்கே, 'ஆனால்' என்ற வார்த்தை மிகவும் முக்கியமானது. 'ஆனால்' என்ற இந்த வார்த்தை அதற்கு முன் சென்ற அனைத்து வார்த்தைகளின் பொய்யை தோலுரிக்கின்றது.

'தேவையானது ஒன்றே' - இதைக் கண்டுபிடிப்பவர் மிகவும் புத்திசாலி.
கொஞ்சம் அமர்ந்து நம் வாழ்வை ஒரு நிமிடம் சிந்தித்துப் பார்த்தால், அந்த வாழ்வில் எத்தனை ஓட்டங்கள் இருக்கின்றன என்பதை நாம் புரிந்துகொள்வோம். 'நான் நானாக இருக்க ஒரு ஓட்டம்,' 'நான் அடுத்தவருக்கு பிடித்தமாக இருக்க ஒரு ஓட்டம்,' 'ஓட்டத்தின்போதே அவன் எப்படி, இவள் எப்படி என்ற ஒப்புமை ஓட்டம்,' 'படிப்பு,' 'பட்டம்,' 'நண்பர்கள்,' 'உறவுகள்,' 'புதிய ஊர்,' 'புதிய உணவு,' 'அங்கே,' 'இங்கே' என ஓடிக்கொண்டே இருந்துவிட்டு, கடைசியில் இவை எதிலும் நம் மனம் இலயிக்காமல் இருப்பது கண்டு, 'ஆண்டவரின் காலடிகளை - இல்லை, அமைதியாகவாவது - தேடி அமர்கிறோம்.' நம்மைச் சுற்றி இருப்பவர்களும், இருப்பவைகளும் நம்மைப் போலவே குறைவானவர்கள். ஆக, குறைவு எப்படி இன்னொரு குறைவை நிரப்ப முடியும்? நிறைவான இறைவனே நம்மை நிரப்ப முடியும்.

நாளைய முதல் வாசகத்தில் (காண். கலா 1:13-24) நாம் காணும் தூய பவுலும் இதே மனநிலையைத்தான் கொண்டிருக்கின்றார். ஆண்டவரால் ஆட்கொண்ட பவுல் அதன்பின் தான் என்ன செய்தார் என்பதை கலாத்திய நகர திருச்சபைக்கு பதிவு செய்கின்றார். ஆண்டவரைக் கண்ட பவுல், 'நான் ஆண்டவரைக் கண்டேன்' என ஒவ்வொருவரிடம் சென்று தன்னை நிரூபித்துக்கொண்டிராமல், தனியே பாலைவனம் நோக்கி புறப்படுகின்றார். தன் வாழ்வின் ஓட்டம் அனைத்தும் வீண் என உணர்கிறார்.'எந்த விசுவாசத்தை அழிக்க முயன்றாரோ அதே விசுவாசத்தை அவர் அறிவிக்க தொடங்குகின்றார்.'

இவ்வாறாக, அவரின் காலடிகளில் அமர்வது அனைத்தையும் புரட்டிப்போட்டுவிடுகிறது.

இப்படி நமக்குக் கிடைக்கும் அனுபவம் ஓர் உயரிய அனுபவம்.

ஆகையால்தான், இயேசுவும், 'அவள் நல்ல பங்கைத் தேர்ந்துகொண்டாள். அது அவளிடமிருந்து எடுக்கப்படாது' என்கிறார். நாம் வைத்திருக்கும் மற்ற அனைத்தும் நம்மிடமிருந்து எடுக்கப்படலாம். அல்லது அதை மற்றவர் ஓவர்டேக் செய்துவிடலாம்.

இம்மேலான அனுபவத்தையே, திருப்பாடல் ஆசிரியர், 'என்றும் உள்ள வழியில் என்னை நடத்தியருளும் ஆண்டவரே' (காண். திபா 139) இறைவேண்டல செய்கிறார்.