இன்றைய (12 டிசம்பர் 2019) முதல் வாசகம் (எசா 41:13-20)பொடிப்பூச்சி
திருவருகைக்காலத்தின் முதல் வாசகங்களை வாசிக்கும்போதெல்லாம், 'பிள்ளையையும் கிள்ளி தொட்டிலையும் ஆட்டுவதுபோல' என்ற பழமொழிதான் என் நினைவிற்கு வருகிறது.
ஏன் கடவுள் இஸ்ரயேல் மக்களை நாடுகடத்துமாறு விட வேண்டும்? அப்படி விட்டபின் ஏன் அவர்களைப் பார்த்து குய்யோ முறையோ என்று புலம்ப வேண்டும்? அப்புறம் ஏன், 'உன்னை அப்படி ஆக்குவேன், இப்படி ஆக்குவேன்' என்று இறைவாக்குரைக்க வேண்டும்?
'கலகலப்பு' திரைப்படத்தில 'இதுக்கு பருத்திமூட்டை பேசாமா குடோன்லயே இருக்கலாம்ல!' என்று சொல்வதுபோல இருக்கிறது.
இஸ்ரயேல் என்ற பிள்ளையை நன்றாகக் கிள்ளி விடுகின்ற ஆண்டவராகிய கடவுள் தொட்டிலை மாங்கு மாங்கு என்று ஆட்டி குழந்தையைத் தூங்கவைக்க முயல்கின்றார்.
'புழுவே, பொடிப்பூச்சியே' என்று கொஞ்சும் அவர், அவர்களோடு உடனிருப்பதாக வாக்களிப்பதோடு, 'உன்னைப் புதிய கூர்மையான போரடிக்கும் கருவியாக்குவேன்' என்று உயர்த்துகின்றார். வலுவற்ற புழுவாக இருக்கும் இஸ்ரயேல் மலைகளைப் போரடித்து நொறுக்கும் அளவிற்கு உறுதியான இரும்புக் கம்பியாக மாறுகிறது இறைவனின் தொடுதலால்!
இறைவனின் உடனிருப்பும் தொடுதலும் கிடைப்பவர்கள் இப்படி மாறியிருப்பதை நாம் வரலாற்றில் நிறையவே கண்டுள்ளோம்.
ஒரு பக்கம், இறைவனின் செயல்கள் நமக்குப் புரியாமல் இருந்தாலும், மறுபக்கம் அவரின் உடனிருப்பு நமக்கு ஆற்றல்தருவதாகவே இருக்கிறது.
