யாக்கோபு

'நாம் ஒன்றிற்கு நேரம் செலவிட்டால் அது வளரும்.
நேரம் செலவிடாவிட்டால் அது அழியும்!'

- இது டார்வினின் பரிணாம வளர்ச்சி கொள்கை மற்றும் பகவத் கீதையின் ஒரு துளி.

ஆக, ஒன்றை நாம் வளர்க்க வேண்டுமெனில் அதற்கு நேரம் செலவழிக்க வேண்டும். ஒன்றை நாம் விட வேண்டுமெனில் அதற்கு நாம் செலவிடும் நேரத்தைக் குறைக்க வேண்டும்.

உதாரணத்திற்கு, சிகரெட் பழக்கத்தை நிறுத்த வேண்டுமென்றால், அதற்காக நாம் செலவழிக்கும் நேரத்தைக் குறைக்க வேண்டும். நேரம் குறைந்தால் பழக்கம் குறைந்துவிடும்.

பவுலும், பர்னபாவும் எருசலேம் சங்கத்தில் தங்கள் திருஅவையின் பிரச்சினையை முன்வைத்தார்கள் என்று நேற்று பார்த்தோம்.

இந்தப் பிரச்சினையை யாக்கோபு கையாளும் திறனை இன்று பார்ப்போம் (காண். திப 15:12-28).

அ. 'மற்றவர்கள் பேசுவதை முழுவதும் கேட்பது'

பவுலும், பர்னபாவும் பேசி முடிக்கும் வரை காத்திருக்கிறார் யாக்கோபு.

அவர்கள் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே குறுக்கிடவோ, அல்லது 'அதெல்லாம் இல்ல! இப்படித்தான் செய்யணும்!' என தன் வாதத்தை முன்வைக்கவோ இல்லை.

அடுத்தவரை நாம் முழுமையாகக் கேட்கும்போது, அங்கே கேட்பவரின் பொறுமை மட்டும் அல்ல. மாறாக, கேட்கப்படுபவருக்கு நாம் தரும் மதிப்பும் வெளிப்படுகிறது.

ஆக, யாக்கோபு பொறுமைசாலி. மற்றவர்களை, குறிப்பாக மாற்று கருத்து கொண்டவர்களை, மதிக்கத் தெரிந்தவர்.

ஆ. 'பரந்த மனம்'

'கடவுளே இதை விரும்புகிறார். கடவுளே தன்னை வெளிப்படுத்துகிறார். அப்படியிருக்க நாம் மனிதர்கள் அதற்கு தடைபோட முடியுமா?' என்ற யாக்கோபின் கேள்வி, அவரின் கடவுள் பக்தியையும், தன்னேற்பையும் காட்டுவதோடு, அவரின் பரந்த மனத்திற்கும் சான்றாக இருக்கிறது.

இ. 'சமரசம் தேவையில்லை'

அதே நேரத்தில் புறவினத்தார் தங்களின் பழைய பழக்கங்களையும், வழிபாட்டு முறைமைகளையும் விட்டுவிட வேண்டும் என வலியுறுத்துகின்றார். ஆக, கிறிஸ்துவைத் தழுவுவது என்பதில் உரிமைகளும், கடமைகளும் ஒருசேர அமைந்திருக்கின்றன. ஒன்றை மட்டும் பிடித்தக்கொண்டு, மற்றதை விடல் ஆகாது.

இறுதியாக, பிரச்சினைக்கான தீர்வை அதற்கென நாம் நேரம் ஒதுக்கும்போதே கண்டுபிடிக்க முடிகிறது.

யாக்கோபு - இதில் திறமைசாலி!