என்ன செய்வது?

இன்றைய (23 நவம்பர் 2018) நற்செய்தி (லூக் 19:45-48)

என்ன செய்வது?

நேற்றைய நற்செய்திப் பகுதியில் எருசலேம் நகரின் ஆலயத்தைப் பார்த்துக் கண்ணீர் விட்ட இயேசு, இன்றைய நற்செய்தியில் அதன் உள்ளே நுழைந்து, அங்கே விற்பனை செய்துகொண்டிருந்தவர்களை வெளியே துரத்துகின்றார். மேலும், ஒவ்வொரு நாளும் கோவிலில் கற்பித்து வருகின்றார்.

இயேசு கோவிலில் செய்ததும், அவர் செய்வதும் தலைமைக் குருக்கள், மறைநூல் அறிஞர்கள், மற்றும் மக்களின் தலைவர்களின் கண்களில் விழுந்த தூசியாக உறுத்துகிறது.

இந்த இடத்தில் லூக்கா அழகாக ஒன்றைப் பதிவு செய்கின்றார்: 'ஆனால் என்ன செய்வது என்று யாருக்கும் தெரியவில்லை.'

இயேசுவின் நாணயத்திற்கும் நன்மைத்தனத்திற்கும் இதைவிட வேறு சான்று தேவையில்லை என நினைக்கிறேன்.

இன்று காலை டுவிட்டரில் பவுலோ கோயலோ அவர்களின் வரி ஒன்றை வாசித்தேன்: 'வாழ்வில் வெற்றி அடைய ஒரே வழி: நீ உன்னிடமே பொய் சொல்லாதே!'

கொஞ்சம் யோசித்துப் பார்த்தேன். எடுத்துக்காட்டாக, காலை 5 மணிக்கு நான் எழுவேன் என்று எனக்கு நானே சொல்லிவிட்டு, காலையில் 6 மணிக்கு எழும்போது நான் என்னிடமே பொய் சொல்கிறேன். சின்னச் சொல்லையே என்னால் காப்பாற்ற முடியாதபோது பெரிய சொல்லைக் காப்பாற்ற என்னிடம் தன்னம்பிக்கை இல்லாமல் போய்விடுகிறது. ஏனெனில், என் மூளை நான் எதைச் சொன்னாலும், 'இவன் பொய் சொல்கிறான்' என்று சொல்ல ஆரம்பிக்கும். அப்படி இருக்கும்போது, 1000 பேர் என்னை நம்பினாலும், என்மேல் எனக்கு நம்பிக்கை வராது. ஆனால், அதுவே நான் ஒன்றைச் சொல்லி அதை அப்படியே செய்தால் என் மூளை என்னை நம்ப ஆரம்பிக்கும். 'இவனுக்கு கறுப்பு என்றால் கறுப்பு, வெள்ளை என்றால் வெள்ளை, 1 என்றால் 1, 5 என்றால் 5' என்று தன்னம்பிக்கையை வளர்க்கும். அப்படி இருக்கும்போது, 1000 பேர் என்னை நம்பவில்லையென்றாலும், என் மனம் என்னை நம்பும். வேலையும் எளிதாக முடியும்.

இயேசுவிற்கும் நான் இதைப் பொருத்திப் பார்க்கிறேன்.

இயேசு ஒருபோதும் தன்னிடம் பொய் பேசியதே இல்லை.

'இது கோவில் என்றால் கோவில்' - அவ்வளவுதான் அவருக்கு. 'கோவில்தான், ஆனால் வியாபாரம் செய்யலாம்' என்று அவர் சொல் ஒன்று, செயல் மற்றொன்று என்று இல்லை. இயேசு அப்படி இருந்ததால்தான், தலைவர்கள், 'இவரை என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை' என்று யோசிக்கும் நிலைக்குத் தள்ளப்படுகின்றனர். தனக்குத் தானே பொய் சொல்லாதவர்களை யாரும் ஒன்றும் செய்துவிட முடியாது. அப்படியே அவர்கள் எதைச் செய்ய நினைத்தாலும் அவர்கள் தங்களை முழுவதும் நம்புவதால் வெகு எளிதாக அதிலிருந்து எழுந்துவிடுவர்.

என் வாழ்விலும், 'இவனை என்னை செய்வது என்றே தெரியவில்லையே?' என்று மற்றவர்கள் நினைக்கும்படி என் வாழ்வு இருக்கிறதா? என்பதுதான் என் கேள்வியாக இருக்கிறது.

என்னிடம் நானே பொய் சொல்லும்போது மற்றவர்கள் என்னை எளிதில் வீழ்த்திவிட நானே அதற்கு வழி அமைத்துக் கொடுத்துவிடுவேன்.

என்னிடம் நான் பொய் பேசும்போது அது எப்படி இருக்கும் என்பதை இன்றைய முதல் வாசகம் (காண். திவெ 10:8-11) உருவகமாகச் சொல்கிறது (அது சொல்லப்படும் சூழல் வேறு!).

'வாயில் தேனைப் போல இனித்தது. ஆனால், தின்றபோது என் வயிற்றில் கசந்தது.'

'5 மணிக்கு எழுகிறேன்' எனச் சொல்லிவிட்டு, '6 மணிக்கு' எழுந்தால் அது தேனைப் போல இனிக்கும். ஆனால், கொஞ்ச நேரத்தில் வயிற்றில் இறங்கியவுடன் - நாள் நகர நகர - அது கசக்கும்.

இயேசு தனக்குத் தானே உண்மையாய் இருந்ததால் இன்றைய நற்செய்தி இப்படி முடிகிறது: 'மக்கள் அனைவரும் அவர் போதனையைக் கேட்டு அவரையே பற்றிக் கொண்டிருந்தனர்.' அதாவது, இயேசுவின் உதடுகளில் தொங்கிக் கொண்டிருந்தனர்!