வியட்நாம் போரின்போது அமெரிக்க கப்பல்படையிலும், தரைப்படையிலும் பணியாற்றி ஒரு போர்வீரன் தன் கண்முன் நிகழ்ந்ததை மனத்திரையில் ஓடவிட்டு, 'இனியும் இப்படி ஒரு போர் மனுக்குலத்திற்குத் தேவையா?' என்று கேள்வி கேட்கும் ஒரு புத்தகம்தான் நான் அண்மையில் கண்ட 'போரும், அதற்குப் பின்னும்' (WAR AND AFTER, Vantage Press, New York, 1972, 100 pp.). நூலின் ஆசிரியர் டெரன்ஸ் எஃப். ஹில் (Terrence F. Hill).
போரின் வலியைப் பற்றியதுதான் இந்த நூல் என்றாலும் தார்ன்டன் (Thornton), டைனர் (Tyner), சார்லி (Charley), ஜெட் (Jed), ஆன் (Anne) என்ற ஐந்து கதாபாத்திரங்கள் வழியாக காதல், நட்பு, பாசம், கண்ணீர், இழப்பு, இயற்கை, உலகமயமாக்கல் என அனைத்தையும் போகிற போக்கில் தொட்டுவிட்டுப் போகிறது.
இந்த நூலில் என்னைக் கவர்ந்த சில வரிகளை இங்கே பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன்:
1. போர் வாழ்விற்கும், கடவுளுக்கும், காதலுக்கும், மனித இனத்திற்கும் எதிரானது. ஒரு விலங்கு போல இருப்பது அவனுக்குப் பிடித்ததே கிடையாது. ஆனால், இங்கு அவன் ஒரு விலங்கு போல இருக்க கட்டாயப்படுத்தப்பட்டுள்ளான். (8)
[This war was anti-Life, anti-God, anti-love, anti-being a human being. Being an animal never appealed to him, but here he was, forced into that role.]
2. நான் இந்த உலகத்தின் ஒட்டுமொத்த பிரதிநிதி என்று அடிக்கடி நினைக்கிறேன். ஆனால், நினைத்துப் பார்த்தால் அது எத்தனை பெரிய தவறு? நான் பேசும் மொழி, நான் நம்பும் கடவுள், நான் அணியும் உடை இதில் எதுவும் ஒட்டுமொத்த உலகிற்குச் சொந்தமில்லை. அந்த உலகின் மிகச் சிறிய புள்ளிக்கே சொந்தம். அப்படியிருக்க நான் ஒட்டுமொத்த உலகின் பிரதிநிதியாக என்னை எப்படி நினைத்துக்கொள்ள முடியும்? இந்தச் சின்னப் புள்ளி என் நடையுடை பாவணைகளையும், நம்பிக்கைகளையும், புரிதல்களையும் கட்டிப்போடுகிறது என்றால் நான் வெறும் குரங்கே - மனிதனல்ல - அடுத்தவர் செய்வது போல நானும் அப்படியே பிரதிபலிக்கத்தானே பார்க்கிறேன்! (12-13)
[Oh, sometimes I think I'm just from the world and sometimes - when I notice what language I speak and what god I believe in, and especially when I notice the uniform I'm wearing - I remember that I'm from just one portion of this planet, and you know - that's a bloody shame. "He who allows his portion of the world to choose his mannerisms and beliefs and conceptions of life has no need of any other human faculty than the ape - like one of imitation."]
3. நீ கடவுளையே பார்த்திருந்தாலும், சாத்தானும் உனக்குத் தேவைதான். சாத்தான் இருந்தால்தான், கடவுள் எவ்வளவு மேன்மையானவர் என்பதை நீ உணர முடியும். (30)
[If you've found God, you still need the devil, if for no other reason than to remind you that you've found God.]
4. நீ செய்வது அனைத்தையும் அடுத்தவர்கள் பாராட்ட வேண்டும் என எதற்காக நீ விரும்புகிறாய்? எல்லாவற்றிற்கும் தலைவனாய் இருக்கும் அரசன் தனக்குக் கீழ் இருக்கும் ஒரு சபையின் கருத்துக்களை கேட்பதற்கல்லவா சமம் அது! (33)
[When I look at the people you seek approval from, I think how strange it is that a potential Caesar would seek the approval of a Senate.]
5. ஒரு அப்பா தனக்குக் கீழிருக்கும் அனைவரையும் சுரண்டி அளப்பரிய சொத்து சேர்த்தார். அவருக்கு ஒரு மகன் இருந்தான். அந்த மகனும் தன்னைப் போல இருப்பான் என அவர் நினைத்தார். தன்னைப் போல அவன் இருக்க வேண்டும் என்று கட்டாயப்படுத்தினார். ஆனால், மகனுக்கு அப்பா செய்த எதுவும் பிடிக்கவில்லை. அனைத்தையும் தலைகீழாக்குகிறான். வங்கிக்கணக்கைவிட மனித உறவுகளும், மனிதர்களும் முக்கியம் எனச் சொல்லத் தொடங்குகிறான். எல்லாரையும் தன் குடும்பத்தின் உறுப்பினர்களாகப் பார்த்தான். இந்த உலகில் எல்லாரும் எல்லாம் பெறும் வரை ஆண்டு இறுதி வருமானம் என்பது பொய் என்றான். தன் வியாபாரத்தை முன்னெடுத்துச் செல்வான் என நினைத்த அந்த மகன் அப்பாவுக்கு நேர் எதிரானான். இப்படித்தான் பரிணாம வளர்ச்சி நடைபெறுகிறது. (42-43)
[About a father who earned his income by exploiting less evolved people, in business for his own profit, and who educated his son so that he could carry on the same thing - but the son became so educated and evolved that he saw people as more than assets or liabilities on a balance sheet; he saw them as members of his own tribe, his own spirit, and his own species - and he recognized that there was no such thing as year-end profit unless every human being on the planet had year-end profit, and the means to be at least physically satisfied in life. So the son, instead of carrying on, would become the father's archcompetitor - not just to his business, but to his whole way of life. But - how else would man evolve?]
6. போர் என்பது மனிதன் தன்னையே தன் கூட்டிற்குள் அடைத்து கதவைத் தாழிட்டுக்கொள்ளும் முயற்சி. (47)
[Life was not an open-ended issue, because war in the jungle was a microcosm of man's world. It was another example of man closing the door on himself.]
7. நாம் எல்லாரும் இறந்தகால, நிகழ்கால மற்றும் எதிர்காலத்தின் கலப்படங்கள். 'நான்தான் இது!' என்று இந்த நேரத்தில் அல்லது நிகழ்காலத்தில் நாம் எதைச் சொல்ல முடியும்? (55)
[No one really 'is' at all. They are all mixed up in past, present, and future participles of themselves.]
8. அவன் ஆனிடம் இதுவரை 'நான் உன்னைக் காதலிக்கிறேன்' என்று சொன்னது கிடையாது. 'நான் நம்மைக் காதலிக்கிறேன்!' என்றே சொல்லியிருக்கிறான். ஆனால் இன்று அவளைச் சந்தித்தால், 'நான் உன்னை காதலிக்கிறேன்!' என்றே சொல்வான். (57)
[He had never said to Anne, 'I love you'. He had said, 'I love us'. But now, if he saw her he would say, 'I love you.']
9. அவன் ஒரு மூளைச்சலவை செய்யப்பட்ட வாழ்வை வாழ்ந்துகொண்டிருந்தான். அவனின் மூளையில் எப்பவும் ஓர் டேப்-ரிக்கார்டர் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. 'இதைச் செய்! அதைச் செய்யாதே!' என அது கட்டளை கொடுத்துக்கொண்டே இருந்தது. இவன் தன் சொந்த வாழ்க்கையை எப்போதுதான் வாழப்போகிறானோ? (58)
[He was living an incardinated life and always had been. There was a tape recorder inside of him that just played on and on.]
10. பாரம்பரியம்தான் வாழ்க்கையின் பேய். நாம் பிறந்தது முதல், இறக்கும் வரை நம்மைத் துரத்திக்கொண்டே வருகிறது இது. (61)
[Tradition is the ghost of life. It haunts us when we want to be, and smothers us when we come die.]
11. அழகு என்பது சிந்தனைக்கு அப்பாற்பட்டது. இதை நாமாகவே ஆக்கவும் முடியும். இது மூளையில் இருப்பதில்லை. மூளைக்கும், வாழ்க்கைக்கும் உள்ள தொடர்பில் உதயமாகிறது. (62)
[Beauty is imponderable, but it does exist and it can be created. But it doesn't exist in the mind - it exists in the mind's relationship to life.]
12. சமநிலையை அடைந்தவர்கள் மட்டுமே மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியும். நாம் சில நேரங்களில் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதில்லை. ஏனெனில் நாம் நம்மைக் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருக்க முடிவதில்லை. (62-63)
[If one knew the secret to equilibrium, one could be happy in any situation...That is why we cannot be happy in this situation then, because we do not have enough control over ourselves.]
13. புவிஈர்ப்பு விசை - இது நமக்கு நாமே உருவாக்கிக்கொள்வது. நாம் எதற்கு அனுமதி கொடுக்கிறோமோ அதுதான் நம்மைப் பிடித்துத் தன்னிடம் இழுத்துக் கொள்கிறது. (74)
[Gravity - he thought - we create our own gravity.]
14. தன் சொந்த மண்ணைச் சார்ந்த ஒருவனுக்கு அந்த உணவகத்தில் தண்ணீர்கூடக் கொடுக்கவில்லை. ஆனால், அந்நியர்களாகிய எங்களுக்காக எதுவும் தருவதற்குத் தயாராக இருந்தார்கள். ஏன்? பணம். எங்களிடமிருந்த பணத்திற்காக. பணம்தான் எல்லாமா? அந்த மனிதனுக்கென்று தன்மதிப்பு இல்லையா? (79)
[They didn't even want to serve him - his own people, in his own country!...The ...women scorn their own men - not because we are better, but because we have money.]
15. எல்லா உறவுகளும் 'நிறைவு', 'குறைவு' என்ற இரண்டு வார்த்தைகளால்தான் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. ஒன்று மற்றொன்றை ஈடு செய்தால்தான் உறவு நீடிக்கும். இரண்டு பேரிடம் நிறைவு மட்டும் இருந்தால் ஆணவம் வந்துவிடும். குறைவு மட்டும் இருந்தால் வெறுமை வந்துவிடும். (81)
[All relationships are expressed and defined by a sufficiency or deficiency.]
16. நீ ஒன்றைச் செய்ய வேண்டும் என்று தீர்மானம் செய்து விட்டால், குதித்து உள்ளே நுழை. முப்பது வயது ஆகியும், 'உனக்கு எந்த வகை காஃபி பிடிக்கும்?' என்று கேட்டால் தலையைச் சொறியும் இளைஞன் போல இராதே! (86)
[If you're going to do something, get into it. You look like one of those guys who doesn't find out what kind of coffee he likes until he's thirty years old.]
17. நிலவுக்குச் சென்று வருவதுதான் இந்த உலகில் மிக முக்கியமா? இங்கே என் அருகில் இருப்பவன் பட்டினியாலும், வறுமையாலும் வாட நான் எப்படி நிலாவுக்குப் போனதை நினைத்து பெருமைப்பட முடியும்? இப்படி பெருமைப்படுவதுதான் வாழ்க்கை என்றால் எனக்கு காரோ, வாஷிங் மெஷினோ வேண்டாம். மனிதர்கள் இந்த உடைந்து போகும் பொருட்களைவிட மேலானவர்கள் இல்லையா? (92)
[Is going to the moon worth it even if what I've described happens to only one human being? I don't want a car or a washing machine if people have to live like that in order to have these things. People matter more to me than a goddamned car or a rug or whatever it is that we're all fighting each other for.]
இந்தப் புத்தகத்தின் 96 பக்கங்களையும் ஒரே மூச்சில் படித்து முடித்தேன். அமெரிக்க புதினங்களுக்கே உரித்தான 'இடுப்புக்குக் கீழ்' சொல்லாடல்கள் அங்கங்கே இருந்தாலும், நீட்சே, டாஸ்டாய்வ்ஸ்கி, ஃப்ராய்ட் என பலரின் சிந்தனை ஓட்டங்களையும் புத்தகத்தில் காண முடிகிறது.
எர்னஸ்ட் ஹெமிங்வே (Ernest Hemingway) அவர்களின் 'ஆயுதங்களே! போங்கள்!' (A Farewell to Arms) என்னும் புதினத்தில் அவர் காணும் 'போரில்லா உலகம்' என்னும் கனவே டெரன்ஸ் ஹில் (Terrence Hill) அவர்களின் கனவும்கூட.
இது ஒவ்வொருவருமே நம் கனவும்கூட!
