சூனேம் நாட்டுப் பெண்

அவர் தம் கணவனை நோக்கி, 'நம்மிடம் அடிக்கடி வரும் ஆண்டவரின் அடியவர் புனிதர் என்று நான் கருதுகிறேன். ஆதலால் வீட்டு மேல்தளத்தில் சிறு அறை ஒன்றை அவருக்குக் கட்டி, அதில் படுக்கை, மேசை, நாற்காலி, விளக்கு முதலியன தயார் படுத்தி வைப்போம். அவர் வரும் பொழுதெல்லாம் அங்கே தங்கிச் செல்லட்டும்' என்றார். (2 அர 4:9-10)

முன் பதிவில் ஏழைக் கைம்பெண் ஒருவர் எலிசாவைச் சந்திக்கிறார்.

இன்று சூனேம் நாட்டுப் பெண் ஒருவர் அவரைச் சந்திக்கின்றார். இவர் பணம் படைத்தவர் (2 அர 4:8). 'என்னோடு உணவு உண்ணும்!' என வற்புறுத்துகின்றார். எலிசாவும் அவரோடு சென்று உணவருந்துகின்றார். அவர் உணவருந்திப் போன பின் அவரின் கணவனுக்கும் அவருக்கும் நடந்த உரையாடலைத்தான் மேலே வாசிக்கின்றோம்.

இவருக்கு எல்லாம் இருந்தும் குழந்தைப் பாக்கியம் இல்லாத குறை ஒன்று இருக்க, அந்தக் குறையும் நீங்கும் என வாக்குறுதி தருகிறார் எலிசா. அப்படியே குழந்தையும் பிறக்கிறது. குழந்தை வளர்ந்து சிறுவனானபோது வெயில் தாக்கி இறந்துவிடுகிறது. இறந்த சிறுவனுக்கு உயிர் கொடுக்கின்றார் எலிசா.

இந்தப் பெண்ணிடம் நான் வியக்கும் பண்புகள் மூன்று:

அ. அவரின் விருந்தோம்பலும், தாராள உள்ளமும். இந்த ஊருக்கு வந்திருப்பவர் யாரோ? என்று ஒதுங்கிவிடாமல், அல்லது கண்டுகொள்ளாமல் இல்லாமல், தன் வீட்டிற்கு உணவருந்த அழைக்கிறார். இயேசுவின் பணியின்போதும், நிறைய நேரங்களில் பெண்கள்தாம் அவரின் தேவைகளைக் கவனித்துக் கொண்டதாக லூக்கா நற்செய்தியாளர் எழுதுகிறார்.

ஆ. புத்திசாலித்தனம். 'இவர் புனிதர்போலத் தெரிகிறது!' என்கிறார் பெண். ஒரு ஆளைக் கண்டவுடன் அவரை மதிப்பிடக் கூடியவர்கள் பெண்கள். இதுதான் அவர்களின் 'ஏழாம் அறிவு.'

இ. நல்ல மனைவி. தான் விரும்பியதைச் செய்ய தன் கணவனின் அனுமதி கேட்கின்றாள். தனக்குப் பிடித்தது தன் கணவனுக்கும் பிடிக்க வேண்டும் என விரும்புகிறாள். மேலும், 'படுக்கை, மேசை, நாற்காலி, விளக்கு' என இறைவாக்கினரின் தேவைகள் அனைத்தையும் தானே முன்கூட்டி அறிந்து அவற்றை நிறைவேற்ற விழைகின்றார்.