சேபா நாட்டு அரசி

தாவீதுக்குப் பின் அவருடைய மகன் சாலமோன் அரியணை ஏறுகின்றார்.

'உனக்கு என்ன வேண்டும்? நீண்ட ஆயுளா? செல்வமா? எதிரிகளின் அழிவா?' என்று ஆண்டவர் சாலமோனிடம் கேட்க, 'உன் மக்களுக்கு நீதி வழங்க ஞானம் வேண்டும்' என்கிறார் பவ்யமாக.
'ஞானம் கேட்டதால் நீ எல்லாவற்றையும் பெற்றாய்!' என உச்சி முகர்கின்றார் ஆண்டவர்.

'ஞானம்' என்றால் 'அறிவோடு கூடிய செயல்' அல்லது 'புத்திக்கூர்மை' அல்லது 'நன்மை தீமை ஆய்ந்து அறிந்து அதன்படி நடப்பது.'

சாலமோனின் ஞானம் மற்றும் புகழ் பக்கத்து நாடுகளுக்கும் பரவுகிறது.

இவரின் ஞானம் பற்றிக் கேள்வியுற்ற சேபா நாட்டு அரசி இவரைக் கேள்விகளால் சோதிக்க வருகிறார். இவரின் வருகை பற்றி இயேசுவும் தன் போதனையில் குறிப்பிடுகின்றார் (காண். மத் 12:42, லூக் 11:31).

வந்த அரசி அப்படி மெய்மறந்து போகின்றார்.

சாலமோனின் ஞானம் அவர் கட்டியிருந்த அரண்மனை, அவர் உண்டு வந்த உணவு வகைகள், அவருடைய அலுவலரின் வரிசைகள், பணியாளர்களின் சுறுசுறுப்பு, அவர்களுடைய சீருடை, பானம் பரிமாறுவோரின் திறமை, ஆண்டவர் இல்லத்தில் அவர் செலுத்திய எரிபலிகள் என அனைத்திலும் துலங்குகிறது.

அ. சேபா நாட்டில் பெண்தான் முதலிடத்தில் இருக்கின்றார்.

ஆ. பெண்ணும் ஞானம் பெற்றவராக இருக்கிறார்

இ. பெண் நெடுந்தூரம் பயணம் செய்து அந்நிய நாட்டிற்குள் நுழையும் தைரியம் பெற்றிருக்கிறார்

சேபா நாட்டு இளவரசியிடம் எனக்குப் பிடித்தது அவரின் பாராட்டும் குணம். வாய்விட்டுப் பாராட்டுகின்றார் சாலமோனை:

'உம்முடைய ஞானம் பற்றி என் நாட்டில் கேள்வியுற்றேன். ஆனால் இங்கு காண்பதில் பாதியைக் கூட அவர்கள் எனக்குச் சொல்லவில்லை' என்கிறார்.

மேலும், நிறைய பரிசுப்பொருள்களையும் கொடுக்கின்றார். அத்துனை பொருள்கள் அரசர் சாலமோனுக்கு அதன் பிறகு வந்ததே இல்லை என வியக்கிறார் நூலாசிரியர்.

இந்தப் பாராட்டும், பரிசளிக்கும் குணத்தை இவரிடம் நான் கற்க விழைகிறேன்.