உன் வாயில்களின் தாழ்களை

'அவர் உன் வாயில்களின் தாழ்களை வலுப்படுத்துகின்றார்.
உன்னிடமுள்ள உன் பிள்ளைக்கு ஆசி வழங்குகின்றார்.'

(திபா 147:13)

நாளைய பதிலுரைப்பாடலில் நாம் இந்த வரியை வாசிக்கின்றோம்.

இந்தத் திருப்பாடலின் பின்புலம் என்ன என்பது நமக்கு விவிலியத்தில் குறிப்பிடப்படவில்லை. இந்த இரண்டு வரிகளின் பின்புலம் என்னவாக இருக்கும் என்பதை ஊகிக்க முடிகிறதா?

ஒரு கிராமம். அந்தக் கிராமத்தில் ஒரு வீடு. அந்த வீட்டினுள்ளே ஒருதாய். படுத்த படுக்கையாய் அவளது இள மகன். நடந்து கொண்டிருக்கும் போரில் அடிபட்டுக் குற்றுயிராய்க் கிடக்கிறான். இந்தத் தாய் அந்த மகனுக்கு வைத்தியம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள். வெளியில் இன்னும் எதிரிகள் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் எந்நேரமும் வீட்டின் கதவை உடைத்துக் கொண்டு வந்து இந்தத் தாயையும், இந்தத் தாயின் இள மகனையும் கொன்றுவிடலாம்.

பயம், கலக்கம், திகில், ஆபத்து என எல்;லா உணர்வுகளும் நிரம்பியவளாய் இந்தத் தாய் இறைவனை நோக்கித் தன் கண்களை உயர்த்துகின்றாள். கண்ணீரோடு இறைவேண்டல் செய்கின்றார்.

அவளின் கண்கள் கண்ணீர் சொரிந்து கொண்டிருக்கும் நேரம் அவளின் இதயத்தின் காதுகளில் இறைவன் மெதுவாய் உச்சரிக்கும் வார்த்தைகளே இவை:

'அவர் உன் வாயில்களின் தாழ்களை வலுப்படுத்துகின்றார்.
உன்னிடமுள்ள உன் பிள்ளைக்கு ஆசி வழங்குகின்றார்.'

ஆக, வெளியிலிருந்தும் உனக்கு ஆபத்து இல்லை. உள்ளுக்குள் இருக்கும் உன் பிள்ளையும் நலம் பெறுவான்.

இறைவனின் பிரசன்னம் முழுமையான நலம் தருகிறது. பயம் போக்குகிறது.

நாளைய நற்செய்தியிலும் (காண். லூக் 14:1-6) இத்தகைய இறைவனின் முகத்தைத்தான் நாம் இயேசுவில் பார்க்கிறோம். நல்லது செய்வதற்கு நல்ல நேரம், கெட்ட நேரம், ஓய்வு நாள், வேலை நாள் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவர்கள் நடுவில், தன் கரம் நீட்டிக் குணம் தருகின்றார் இயேசு.

இறைவனின் பார்வையில் எல்லா நேரமும் நல்ல நேரமே. எல்லா இடமும் நல்ல இடமே. எல்லா மனிதர்களும் நலம்பெறத் தகுதியானவர்களே.