சம்பளம்

'பாவத்துக்குக் கிடைக்கும் கூலி சாவு' (காண். உரோ 6:19-23)

நீங்கள் பாவத்திற்கு அடிமையா அல்லது கடவுளுக்கு அடிமையா என்று கேள்வி கேட்கும் பவுல், தொடர்ந்து உரோமைத் திருச்சபைக்கு அறிவுறுத்துவதுதான் நாளைய முதல் வாசகம்.

இதுவரை நீங்கள் பாவத்திற்கு உங்கள் உறுப்புகளை அடிமையாக்கியிருந்தீர்கள். ஆனால் உங்களுக்கு சாவைத் தவிர என்ன கிடைத்தது? என்று கேட்கும் பவுல், 'இனியாவது கடவுளுக்கு அடிமையாக்குங்கள்' என அவர்களை மன்றாடிக் கேட்கின்றார்.
'பாவத்தின் சம்பளம் மரணம்' - என்று சில பெந்தேகோஸ்து சபையினர் சுவரொட்டிகள் அடித்து மதுரை கோரிப்பாளையும் பகுதி முழுவதும் ஒட்டியிருக்கிறார்கள்.

'பாவத்தின் சம்பளம் மரணம்' என்றால் 'பாவத்தின் போனஸ் என்ன?' என்று யாராவது எழுதியிருக்கலாம் என நான் என் நண்பரிடம் கமெண்ட் அடித்தேன்.

'பாவத்தின் சம்பளம் சாவு' என்று சொல்லும்போது பவுல் இரண்டு விஷயங்களைச் சொல்கின்றார்:

1. தொடக்கத்தில் முதற்பெற்றோரின் பாவத்தால் சாவு உலகிற்கு வந்தது. ஆக, அவர்களின் பாவத்தின் சம்பளம் மரணம்.

2. ஒவ்வொருமுறை நாம் பாவம் செய்யும்போது சின்னதாக இறக்கிறோம். உடலளவில் இல்லையென்றாலும், மனதளவில்.

ஆனால் 'டாடி எனக்கொரு டவுட்டு!'

பாவம் என்ற ஒன்றே இல்லையென்றால், மனித தவறை இயற்கைநிகழ்வாக எடுத்துக்கொண்டு சென்றால் எத்துணை நலம்.

பாவம் என்று வந்தவுடன் குற்றவுணர்வு வந்துவிடுகிறது. இந்த குற்றவுணர்வின் குழந்தை பயம். குற்றவுணர்வும் பயமும் சேர்ந்து பெற்றெடுத்த குறைமாதக் குழந்தைதான் நாம் கொண்டிருக்கும் சமயம் - எந்த சமயம் என்றாலும் சரி.

'நாம் செய்யும் நல்லதுக்காக கைதட்டாத கடவுள், நாம் செய்யும் கெட்டதுக்காக நம் கண்ணைக் குத்துவார்' என்று சொல்வது எவ்வளவு பெரிய மடமை.

ரொம்ப யோசிக்காதீங்க பாஸ்!