சந்தைவெளி சிறுவர்கள்

'முகநூல், டிவி, பத்திரிக்கை மூன்றையும் மூடிவிட்டு அமர்ந்து கதை பேசினால் 80 வயது வரை வாழலாம்' என்று இன்றைய ஆனந்தவிகடனின் வலைப்பூவில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.

இந்தக் கால சிறுவர்கள் தாம் இவற்றால் அதிகம் பாதிக்கப்படுபவர்கள்.

சிறுவர்கள் வித்தியாசமானவர்கள்.

நான் சிறுவனாய் இருந்தபோது எந்நேரமும் சிறுவர்களை தெருவில் பார்க்கலாம். எங்க ஊரில் இருப்பது ஒரு தெருதான். ஒரு தெருவெல்லாம் ஊரா என்று கேட்காதீர்கள். அப்படித்தான்.

மாலை 4 மணிக்கு பள்ளி விட்டு வந்தால் அந்த தெருவில் எல்லாம் நடக்கும்.

வண்டிக்கார தாத்தா மாடுகளை வீட்டிற்கு கொண்டு வந்து சேர்ப்பார்.

பத்மா சித்தி பாத்திரம் விளக்கி கொண்டிருப்பார்கள்.

சங்கர் அக்காவும், சமுத்திரம் அக்காவும் தீப்பெட்டி கட்டு ஒட்டிக் கொண்டிருப்பார்கள்.

நாட்டாமை வீட்டுப் பாட்டி தானாக கடுங்காப்பி போட்டுக்கொண்டிருக்கும்.

மில்லுக்கு வேலைக்குப் போனவர்கள் ஒருசேர வீடு திரும்பிக்கொண்டிருப்பர். அவர்களின் காலி டிபன் பாக்ஸ்கள் சைக்கிள் மணி போல 'டிங் டிங்' கென்று குதித்துக் கொண்டிருக்கும்.

4:05 மணி பி.ஆர்.சி. பஸ் புளுதி பரப்பி பறந்து போய்க்கொண்டிருக்கும்.

அப்படியே இந்த கலகலப்போடு வீடு வந்து யூனிஃபார்மை அவிழ்த்து எறிந்துவிட்டு, மாற்று உடை அணிந்துவிட்டு தெருவுக்கு வந்துவிடுவோம்.

அம்மன் கோவில் மேடைதான் நாங்கள் சந்திக்கும் இடம்.

இடத்தில் சேர்ந்தவுடன் என்ன யோசனை வருகிறதோ அந்த விளையாட்டை விளையாட ஆரம்பிப்போம்.

7 மணி வரை விளையாட்டு.

7 மணிக்கு கோவிலில் செபம்.

அம்மன் கோயில் - பிள்ளையார் கோயில் - முருகன் கோயில் - மாதா கோயில் - எல்லா வழிபாடுகளையும் அட்டென் பண்ணுவோம்.

தூரத்தில் இருக்கும் எசக்கி கோயிலுக்கு மட்டும் போகமாட்டோம். அங்கு பேய் ஆடுவதை பார்த்திருக்கிறோம்.

8 மணிக்கு சாப்பாடு.

8:30க்கு தெருவிளக்கில் வீட்டுப்பாடம்.

வீட்டுப்பாடம் முடிந்தவுடன் திருடன்-போலீஸ்.

9:30க்கு சங்கம் கலையும்.

இப்படித்தான் எல்லா நாள்களும் நகர்ந்தன.

இன்று என் ஊர்த்தெரு வெறிச்சோடி இருக்கின்றது.

சிறுவர்கள் வீட்டுக்குள் சுட்டி டிவி, போகோ, டிஸ்கவரி என பார்க்கின்றனர்.

நிறைய விளையாட்டுக்களை இவர்கள் மறந்துவிட்டார்கள்.

நாளைய நற்செய்தியில் இயேசு தன் சமகாலத்து சந்தையில் விளையாடிய சிறுவர்களை உருவகமாக எடுத்துக்கொள்கின்றார்.

இன்று அவர் வந்தால் யாரை உருவகப்படுத்துவார்!